Verslag 5e meertocht (18 oktober 2025 )

Zaterdag 18 oktober stond alweer een meertocht van 2025 op de agenda. Gezien de vorige wedstrijd afgelast was door slechte weersomstandigheden zouden we naderhand stemmen of we hem in zouden halen of niet. En dat gaat gebeuren verklap ik alvast.

In de week voorafgaand aan de wedstrijd gaven de weergoden voor vrijdag en zaterdag prima weer af. Daarom maar besloten de vrijdag vrij te plannen op het werk en lekker twee dagen te gaan vissen met mooi weer. Je weet nooit wat de komende weken ons brengt.

Oktober kan voor de visserij een bijzondere maand zijn. Afhankelijk van de ontwikkeling van de buitenlucht- en watertemperatuur zie je de natuur veranderen. Als de bladeren gaan vallen zie je de meerkoeten samenklonteren, ervaring leert dan dat je de snoekbaars aan het begin van die periode ondiep kan vangen. Er lijkt kortstondig een korte snoekbaarstrek plaats te vinden over de Friese kanalen en vaarten. Waar ze uiteindelijk belanden is mij nog steeds een raadsel maar het lijkt erop dat een groot gedeelte naar de hoger in Friesland gelegen diepere putten trekt.

Daarom op vrijdag maar “voorvissen” op het prinses magriet kanaal wat hoger gelegen. Dat was een goede zet leek het want daarmee wat inside informatie verzameld voor de wedstrijd zelf. De wat betere vissen bleken namelijk op het kanaal zeer ondiep te staan op 2 meter water. Terwijl er doorgaans vooral op 3,4 a 4,5 meter gevist word.

Zaterdagochtend stond Rowan vroeg bij mij voor de deur van aasvissen te worden voorzien. Daardoor wel erg vroeg op de helling maar meneer Luurs was net als voorgaande keren weer eerder en had zijn boot al tegen de steiger. Deze keer ondanks het donker waren er geen capriolen. Al moesten we bij Douwe wel wat afstand houden.

Bij de potten aangekomen een zeer bijzonder tafereel. Eric kreeg een halve hardverzakking toen hij zijn maat Klaas een aparte beweging zag maken in de boot. Bleek dat er een otter zwom die bijna 600 kg aluminium over hem heen kreeg. In al die jaren heb ik nog nooit een otter gezien hier in de buurt en het beestje kreeg van iedereen een blik waardig. Zeer bijzonder.

Na het startpraatje van Leo gingen we op weg naar Grou. Is wel even een stukje varen maar onder het genot van een bakje koffie goed te doen. De vissen die vrijdags ondiep lagen waren nu ook weer aanwezig. Al snel kwamen de eerste aanbeten van het kurkje af. Wel handig zo met die ankerfunctie en binnen een mum van tijd stonden er drie dikke maatse vissen op papier.

Wel is het zo dat als je je vrienden probeert te helpen je toch op een gezegde terugkomt. “Als je een aap leert klimmen dan stelen ze je bananen” en dit ging vandaag ook weer op. Eric pakte van deze stek een dikke 83’er wat hem natuurlijk gegund is want je moet hem wel vangen. Terwijl Eric regelmatig een vis ving zat zijn vismaat Klaas vooral te knopen. Dat heeft hem zeker wat vissen gekost want ze deden het maar even en dan moet je er bij zijn.

Ondertussen toen de beet eraf was op het ondiepe nog even met kunstaas bezig geweest en daarmee het boekje vol gevist. Ondertussen lagen Rowan en Robert Jan ook weer naast me en die kregen beet zat. Echter allemaal voorzichtig, te klein of dikke pech dat ze er af rollen. Je hebt van die dagen dat je er moedeloos van wordt en dat ging voor hun die dag op. Ondanks dat Robert Jan messcherp moest zijn want hij had meer nachtrust gehad dan gepland.

Robert Dawson was met buurman Gosling naar de andere kant gegaan vanaf de start. Ook daar waren vissen te vangen en Robert had het erg goed gedaan. Had een mooie dikke 80 plusser erbij en het boekje vol. Hij vist tot nu toe een erg goed seizoen en hij begint Gosling ook de fijne kneepjes te leren. Beide staan dan ook terecht in de top van het klassement. In de einduitslag scheelde het dan ook minder dan een centimeter tussen Robert en ondergetekende.

Jan Canninga alias de “emmer” had vandaag een mindere dag. Hij had vooral last van te kleine snoekbaarzen maar wist toch nog met twee maatse vissen op papier op de meting te verschijnen. Het geluk zit Jan dit seizoen niet mee. Volgend jaar zal hij daardoor alleen maar scherper zijn, een man om rekening mee te houden.

Ronald en Jaring zijn het meer op geweest, hadden ook goed gevangen, maar een echte kneiter ontbrak om het verschil te maken. Soms ook een kwestie van geluk hebben.

Douwe had ook beter gevist dan de vorige wedstrijden en kwam met vis op de meeting. Hij is net niet verleerd maar bewaard zijn kruit voor de komende Nks wedstrijd met compagnon Karel die ze, als ze de ruimte krijgen, vast en zeker hoge ogen gaan gooien. Want ook Karel stond namelijk op scherp en had met visjes snoekbaarzen op papier gekregen. Karel brengt daarnaast was rust in de boot zodat ze elkaar goed aanvullen.

Afsluitend wil ik nog even Leo benadrukken. Sinds die man zijn tactiek heeft veranderd van het diagonalen met salt shakers naar het vissen met dode visjes is die man niet meer te houden. Het was dan ook te verwachten dat hij weer een grote snoekbaars zou gaan vangen. Hij had even een klein steuntje in de rug nodig voor het vertrouwen maar hij flikte het weer. Na al verschillende negentigers te hebben gevangen dit jaar pakte hij nu met 88,5 cm de grootste van de dag. Doe je goed Leo en ondanks de ouwehoerderij ouwe “je gouden piele” is het je natuurlijk door iedereen gegund.

Nu vergeet ik vast een paar namen en dat is ook niet verwonderlijker want we waren met een forse groep.

Namens alle deelnemers wil ik Douwe Luurs nog even hartelijk bedanken voor het organiseren van een heerlijk maaltje gerookte paling. Douwe ze waren voortreffelijk, ook bedankt namens de vrouw!

15 november halen we de afgelaste wedstrijd in. Dan zal de beslissing vallen en het kan dan ook nog alle kanten op want elke deelnemer tellen de beste vijf wedstrijden. Graag tot dan!